హృదయం...! విశ్వ..!

శుప్రభాత సమయాన మేలుకొనిన నా ప్రియ హృదయానికి ప్రతి ఉదయం శుభోదయం...
ఆ సుందర సుకుమార సుమనోహర రూపాన్నిగాంచిన కన్నులకు తెలియదు సమయం...

అనురాగ తరంగాల తాకిడికి మ్రోగిన హృదయ మృదంగం ఆలపించింది ప్రేమ గేయం...
శ్వాసలో పరిమళాల ప్రవాహంలో నీవు అణువణువునా చేరి చేసావు తీయని గాయం...

ఆనందపు అందాల మకరందాలలో మునిగి ఉన్న నీవు పవిత్రమైన ప్రేమకు నిలయం...
సంకృతి సాంప్రదాయాది సకల సుగుణ సంపద కలిగి ఉన్న నీవు ప్రియమైన ఆలయం...

కరుణామృత వర్షినివైన నీవు ప్రేమార్ధినై హృదయపు వాకిలిలో వేచియున్న నాకు అందించు ప్రేమ సహాయం...
నీ హృదయ తీరానికి దూరమైపోతూ విన్నపాలసంద్రంలో చిక్కుకున్న నా(వ)కు మిగిలేది విరహాల ప్రళయం...

నీ జ్ఞాపకాల నిర్భందనలో బంధీగా మారి నీ ప్రేమ విడుదలకై ఎదురుచూస్తున్న ప్రియునికి మిగిలేది విలయం...
తనమనధన ప్రాణాల కన్నా మిన్నగ నిన్ను ప్రేమించే స్వచ్చమైన ప్రేమను నీవు కాదంటే చెందాను విస్మయం...

నీ కల్మషంలేని ప్రేమను పొందలేని ఈనా జీవితాన్ని ద్వేషించే నిజమైన ప్రేమికుని ప్రేమపై నీకేల చెలి సంశయం...
అమరమైన ప్రేమను నీ ఎదలోతుల్లో కలిగించిన నాడు నిఖిలమై అఖిలమై సత్యమైన నా ప్రేమకు అభ్యుదయం...

అనంతమైన ప్రేమను గుండెల్లో నింపుకొని నీ ప్రేమకోసం కానుకగా మలచి అర్పిస్తున్న అందుకోనా హృదయం...
అనుక్షణం నీ కనుపాపలా నీకు కాపలా ఉంటూ ప్రతిక్షణం నీలో ధైర్యమై చేరి అందిస్తా నీ భయాలకు అభయం...


నువ్వు పంచిన చేదు జ్ఞాపకాలతో నిండుకున్న ఆలోచనలకు నీవు సర్వదా చిరస్మరనియం...
శుభప్రద సమయాన మేలుకొనిన నా ప్రేమ మాధుర్యం మాత్రం... అద్వితీయం... అనిర్వచనీయం...! విశ్వ..!