ఏమని చెప్పను...! విశ్వ..!

ఎందుకు తనని ప్రేమించావని అడిగితే ఎలా చెప్పను....! ఏమని చెప్పను...!
ఎలా ప్రేమించావు, ఎంత ప్రేమించావని అడిగితే చెప్పడానికి ప్రయత్నిస్తాను...

నా మానాన నేను ఇంటికి వెళ్తున్నా ఇంతలో ఏమైందో కాని...
హటాత్తుగా ఆకాశమంతా కారు మబ్బులు కమ్ముకున్నాయి...

చల్లని చిరుగాలులు మెల మెల్లగా వేగాన్ని పుంజుకుంటూ వీయ సాగాయి...
నల్లని ఆకాశంలో ఉరుముల మెరుపులతో విరుచుకు పడుతూ మెరిసాయి...

అంత వరకు నిప్పులు చెరిగిన సూరీడు మబ్బుల చాటున వదిగాడు...
ఇంత వరకు వేడితో మాడిన దేహం చిరుజల్లులో తడిసి చల్లబడింది...

ఇంతలో వింతగా ఎన్నడు లేని కవ్వింత మనసులో మొదలైంది...
కలలలో కనిపించే అందాల రాసి కన్నుల ముందు నిజమై నిలచింది...

ఇంతకు మునుపు తనను చూసింది లేదు... తనతో మాట్లాడింది లేదు...
ఎందుకో తెలియదు తనను చూడగానే మదిలో ఏదో తెలియని ఆనందం...

ఒక్కసారిగా హృదయంలో సుమధుర సంగీతం శృతి మించి పల్లవించింది...
రెప్పపాటు కాలాన్ని సైతం వృధా చేయకంటూ తన వైపు చూపు సాగింది...

నా ప్రమేయం లేకుండానే పాదం తన అడుగుల ప్రయాణంలో పయనించింది...
ఎందుకో ఈ వింత పరిణామం బహుశా మునుపెన్నడూ చూసి ఉండను అంతటి అందం...

తన నవ్వును చూస్తుంటే జగాన్నే జయించినంత సంతృప్తి ఎందుకో నాలో కలిగింది...
అది ప్రేమనో.. ఆకర్షనో తెలియదు కాని తనని అదేపనిగా చూస్తూ ఉంటే చాలనిపించింది...

తన కోసం ఎన్ని వేల సార్లు మరణించినా ఒక్క సారి జన్మించాలని అనిపించింది...
అది వరమో.. కలవరమో తెలియదు కాని తన జతలో మరణం తృణ ప్రాయమనిపించింది...

ఎందుకు నన్ను ప్రేమించావని తను నన్నడిగితే... మౌనమే నా సమాధానం...!
ఒకరిని ద్వేషించడానికి లక్ష కారణాలు చెప్పవచ్చు కాని ప్రేమించడానికి కారణం అడిగితే ఏమని చెప్పను...! విశ్వ..!